รายละเอียดโครงการ

พืชผักเป็นพืชอาหารที่คนไทยนิยมนำมาใช้รับประทานกันมากเนื่องจากมีคุณค่าทางอาหารทั้งวิตามินและแร่ธาตุต่างๆ ที่เป็นประโยชน์ต่อร่างกายสูง แต่ค่านิยมในการบริโภคผักของคนทั่วไป มักจะเลือกบริโภคผักที่สวยงามไม่มีร่องรอยการทำลายของศัตรูพืชไม่ว่าจะเป็น โรคต่างๆ หนอน แมลงต่างๆ จึงทำให้เกษตรกรที่ปลูกผักจะต้องใช้สารเคมีป้องกันและกำจัดโรค แมลงฉีดพ่นในปริมาณที่มาก เพื่อให้ได้ผักที่สวยงามตามความต้องการของตลาด แต่เมื่อผู้ซื้อนำมาบริโภคแล้วอาจได้รับอันตรายจากสารพิษที่ตกค้างอยู่ในพืชผักนั้นได้ โดยสถิติของสำนักเศรษฐกิจการเกษตรพบว่าการนำเข้าวัตถุอันตรายทางการเกษตรมีแนวโน้มเพิ่มขึ้นทุกปี ดังเช่นในปี 2553 มีปริมาณการนำเข้ามาใช้ภายในประเทศจำนวน 117,815 ตัน แต่ปี 2558 พบว่านำเข้าเป็นปริมาณ 149,546 ตัน เพิ่มขึ้น 31,731 ตัน คิดเป็นมูลค่า 19,326 ล้านบาท (http://www.oae.go.th/) ปัจจุบันจึงเห็นได้ว่าโรงพยาบาลต่างๆมีสถิติผู้ป่วยที่เกิดจากการใช้ในสารเคมีทางการเกษตรและการบริโภคอาหารที่ปนเปื้อนสารเคมีดังกล่าวเข้ารับการรักษาเป็นจำนวนสูงขึ้นทุกปี เมื่อปี 2558 รายงานโดยสำนักเศรษฐกิจการเกษตรพบว่ามีการนำเข้าวัตถุอันตรายทางการเกษตรเป็นปริมาณ 149,546 ตัน โดยมีการเพิ่มขึ้นจากปี 2557 เป็นปริมาณถึง 2,171 ตัน คิดเป็นมูลค่า 19,326 ล้านบาท (http://www.oae.go.th/) ปัจจุบันจึงเห็นได้ว่าโรงพยาบาลต่างๆมีสถิติผู้ป่วยที่เกิดจากการใช้ในวัตถุอันตรายทางการเกษตรและการบริโภคอาหารที่ปนเปื้อนสารเคมีดังกล่าวเข้ารับการรักษาเป็นจำนวนสูงขึ้นทุกปี แม้ว่าปัญหาทางสุขภาพจากวัตถุอันตรายทางการเกษตรส่วนใหญ่จะเกิดขึ้นกับเกษตรกรที่ได้รับพิษเฉียบพลัน แต่ภัยมืดที่อันตรายกว่าคือพิษสะสมจากการสัมผัสหรือได้รับสารเคมีอย่างต่อเนื่อง ไม่ว่าจะเป็นการใช้ การอยู่ใกล้พื้นที่เกษตรกรรมที่ใช้สารเคมีจำนวนมาก และการบริโภคอาหารที่มีสารเคมีตกค้าง ซึ่งส่งผลให้เกิดโรคเรื้อรัง เช่น มะเร็ง พาร์คินสัน หรือการพิการของทารกแรกเกิด เป็นต้น สถิติการเสียชีวิตจากโรคมะเร็งเป็นอีกหนึ่งสัญญาณว่าสังคมไทยกำลังผจญกับความเสี่ยงด้านสารเคมีและมลพิษ (www.dmsc.moph.go.th/) ดังนั้นจึงควรมีการรณรงค์ลดการใช้สารเคมีทางการเกษตร เปลี่ยนแปลงแนวคิดวิถีการผลิตให้ปลอดภัย โดยการหันมาปลูกพืชผักสดในแบบเกษตรอินทรีย์และการใช้ปัจจัยการผลิต เช่นสารชีวภัณฑ์ต่างๆที่ผลิตได้เองในพื้นที่เพื่อทดแทนการใช้สารเคมีสังเคราะห์ทางการเกษตร จากเหตุผลดังกล่าวจึงควรมีหน่วยสนับสนุนการเรียนรู้ด้านการผลิตผักสดแบบเกษตรอินทรีย์และการทำปัจจัยการผลิตโดยไม่พึ่งพาปัจจัยการผลิตจากภายนอกพื้นที่ ซึ่งจะช่วยให้ประหยัดต้นทุนการผลิต สามารถนำวัสดุเหลือใช้ทางการเกษตรกลับมาใช้ในพื้นที่ เช่นการนำมาทำปุ๋ยหมักอินทรีย์ น้ำหมักอินทรีย์ ฮอร์โมนต่างๆ ซึ่งนอกจากจะช่วยส่งเสริมให้ผู้ผลิตและผู้บริโภคได้มีสุขภาพที่ดี ได้รับประทานผักสดที่ปลอดภัย ยังช่วยลดต้นทุนการผลิต เพิ่มรายได้ให้ครอบครัว และมีส่วนร่วมในการรักษาสิ่งแวดล้อมในพื้นที่ของชุมชนให้น่าอยู่อย่างยั่งยืนตลอดไปซึ่งสอดคล้องกับแนวนโยบายของมหาวิทยาลัยแม่โจ้และของรัฐบาลในปัจจุบัน